ΑΡΣΥ ΨΝΑ ΔΑΦΝΙ-ΔΡΟΜΟΚΑΙΤΕΙΟ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ 18 ΑΝΩ
Κοντεύουν δύο μήνες που έχει ξεκινήσει και συνεχίζεται μια αήθης επίθεση κατασυκοφάντησης της Κατερίνας Μάτσα, επιστημονικής υπεύθυνης του 18 Ανω και μέλους της ΑΡΣΥ. Μια επίθεση της οποίας κεντρικός αρχιτέκτονας είναι το ΚΚΕ. Η υπονόμευση της θέσης της Κατερίνας Μάτσα στο 18 Ανω έχει αναχθεί σε κεντρικό στόχο όχι απλά μιας παραφυάδας του ΠΑΜΕ στο ΨΝΑ, αλλά του ίδιου του Περισσού, όπως δείχνει και η κατάπτυστη ανακοίνωση της ΚΟΑ του ΚΚΕ και τα αντίστοιχα δημοσιεύματα του Ριζοσπάστη.
Η Κατερίνα Μάτσα έχει απαντήσει πλήρως στις κατηγορίες που εκτοξεύθηκαν εναντίον της και οι οποίες κατασκευάστηκαν με φραστικά νεφελώματα και βρισιές.
Μια κίνηση με διαχειριστικό/διεκπεραιωτικό χαρακτήρα - η σύσταση, δηλαδή, μιας ‘αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας’ ανάμεσα σε δύο νομικά πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου για την μεταβίβαση ενός ποσού για την αγορά ενός κτιρίου, που η οργανική ανικανότητα, (πέρα από την αντιδραστικότητα) του αστικού κρατικού μηχανισμού αδυνατούσε (η προσποιούταν ότι αδυνατούσε) να εξασφαλίσει αλλιώς – μετατρέπεται σε «απόπειρα της Κ. Μάτσα για ιδιωτικοποίηση του 18 Ανω και τη Απεξάρτησης».
Η ΑΡΣΥ και η Κ. Μάτσα έχουν την πιο σαφή, εμπεριστατωμένη και ανυποχώρητη θέση και πάλη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της απεξάρτησης, της ψυχικής υγείας, όπως και ενάντια σε κάθε ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση των δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών. Δεν υπάρχει τίποτα στην πολιτική πρακτική του ΚΚΕ που να συγκρίνεται, έστω και στο ελάχιστο, με τους αγώνες που έχει δώσει η ΑΡΣΥ ΨΝΑ και Δρομοκαιτείου ενάντια στο ψυχοπάζαρο των ιδιωτικών ‘μη κερδοσκοπικών’ εταιρειών, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της ψυχικής υγείας, που προχώρησε από τις διαδοχικές κυβερνήσεις με αλματώδεις ρυθμούς τα τελευταία 10 χρόνια.
Αν κάποιος πάλεψε για να υπάρξουν σοβαρές υπηρεσίες απεξάρτησης στο δημόσιο τομέα, ενάντια στην εμπορευματοποιημένη διαχείριση της τοξικομανίας ως μορφή κοινωνικού ελέγχου, δεν ειναι άλλος από την Κ. Μάτσα, που εδώ και 30 χρόνια έχει ηγηθεί στη δημιουργία και στην ανάπτυξη του 18 Ανω ως της Μονάδας που η λειτουργία της είναι συνυφασμένη με την προσπάθεια συγκρότησης όλων εκείνων των στοιχείων που, υλικά και σχεσιακά, διεκδικούν αυτό που θα έπρεπε να είναι το δημόσιο.
Κι΄ αυτό πάντα σε σύγκρουση με τους κατεστημένους μηχανισμούς του κράτους που, από τη μια, προσπαθούν ν΄ αξιοποιήσουν και να οικειοποιηθούν το 18 Ανω και από την άλλη, να το ελέγξουν και να το φρενάρουν.
Ο αγώνας της Κ. Μάτσα και της θεραπευτικής ομάδας του 18 Ανω είχε πάντα να κάνει με αυτή την εγγενή αντίφαση : να προσπαθεί να λειτουργεί χειραφετητικά μέσα σ΄ ένα γενικότερο κρατικό/θεσμικό πεδίο που αντιστρατεύεται εξ΄ ορισμού κάθε έννοια χειραφέτησης.
Γι’ αυτό και η κινηματική διάσταση, αναπόσπαστο μέρος της ταυτότητας και της ίδιας της ύπαρξης του 18 Ανω, αλλά και οι διαρκείς προσπάθειες από το κράτος για τη χειραγώγησή του.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ 18 ΑΝΩ
Κοντεύουν δύο μήνες που έχει ξεκινήσει και συνεχίζεται μια αήθης επίθεση κατασυκοφάντησης της Κατερίνας Μάτσα, επιστημονικής υπεύθυνης του 18 Ανω και μέλους της ΑΡΣΥ. Μια επίθεση της οποίας κεντρικός αρχιτέκτονας είναι το ΚΚΕ. Η υπονόμευση της θέσης της Κατερίνας Μάτσα στο 18 Ανω έχει αναχθεί σε κεντρικό στόχο όχι απλά μιας παραφυάδας του ΠΑΜΕ στο ΨΝΑ, αλλά του ίδιου του Περισσού, όπως δείχνει και η κατάπτυστη ανακοίνωση της ΚΟΑ του ΚΚΕ και τα αντίστοιχα δημοσιεύματα του Ριζοσπάστη.
Η Κατερίνα Μάτσα έχει απαντήσει πλήρως στις κατηγορίες που εκτοξεύθηκαν εναντίον της και οι οποίες κατασκευάστηκαν με φραστικά νεφελώματα και βρισιές.
Μια κίνηση με διαχειριστικό/διεκπεραιωτικό χαρακτήρα - η σύσταση, δηλαδή, μιας ‘αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας’ ανάμεσα σε δύο νομικά πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου για την μεταβίβαση ενός ποσού για την αγορά ενός κτιρίου, που η οργανική ανικανότητα, (πέρα από την αντιδραστικότητα) του αστικού κρατικού μηχανισμού αδυνατούσε (η προσποιούταν ότι αδυνατούσε) να εξασφαλίσει αλλιώς – μετατρέπεται σε «απόπειρα της Κ. Μάτσα για ιδιωτικοποίηση του 18 Ανω και τη Απεξάρτησης».
Η ΑΡΣΥ και η Κ. Μάτσα έχουν την πιο σαφή, εμπεριστατωμένη και ανυποχώρητη θέση και πάλη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της απεξάρτησης, της ψυχικής υγείας, όπως και ενάντια σε κάθε ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση των δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών. Δεν υπάρχει τίποτα στην πολιτική πρακτική του ΚΚΕ που να συγκρίνεται, έστω και στο ελάχιστο, με τους αγώνες που έχει δώσει η ΑΡΣΥ ΨΝΑ και Δρομοκαιτείου ενάντια στο ψυχοπάζαρο των ιδιωτικών ‘μη κερδοσκοπικών’ εταιρειών, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της ψυχικής υγείας, που προχώρησε από τις διαδοχικές κυβερνήσεις με αλματώδεις ρυθμούς τα τελευταία 10 χρόνια.
Αν κάποιος πάλεψε για να υπάρξουν σοβαρές υπηρεσίες απεξάρτησης στο δημόσιο τομέα, ενάντια στην εμπορευματοποιημένη διαχείριση της τοξικομανίας ως μορφή κοινωνικού ελέγχου, δεν ειναι άλλος από την Κ. Μάτσα, που εδώ και 30 χρόνια έχει ηγηθεί στη δημιουργία και στην ανάπτυξη του 18 Ανω ως της Μονάδας που η λειτουργία της είναι συνυφασμένη με την προσπάθεια συγκρότησης όλων εκείνων των στοιχείων που, υλικά και σχεσιακά, διεκδικούν αυτό που θα έπρεπε να είναι το δημόσιο.
Κι΄ αυτό πάντα σε σύγκρουση με τους κατεστημένους μηχανισμούς του κράτους που, από τη μια, προσπαθούν ν΄ αξιοποιήσουν και να οικειοποιηθούν το 18 Ανω και από την άλλη, να το ελέγξουν και να το φρενάρουν.
Ο αγώνας της Κ. Μάτσα και της θεραπευτικής ομάδας του 18 Ανω είχε πάντα να κάνει με αυτή την εγγενή αντίφαση : να προσπαθεί να λειτουργεί χειραφετητικά μέσα σ΄ ένα γενικότερο κρατικό/θεσμικό πεδίο που αντιστρατεύεται εξ΄ ορισμού κάθε έννοια χειραφέτησης.
Γι’ αυτό και η κινηματική διάσταση, αναπόσπαστο μέρος της ταυτότητας και της ίδιας της ύπαρξης του 18 Ανω, αλλά και οι διαρκείς προσπάθειες από το κράτος για τη χειραγώγησή του.
Η παρουσία του ΚΚΕ μέσα στο 18 Ανω δεν πήγε ποτέ πέρα από μια προσπάθεια χειραγώγησης στο όνομα ενός ακραίου κοινωνικού και ψευδοεπιστημονικού συντηρητισμού, που αγκυροβολούσε στις κατασταλτικές επιδιώξεις για την τοξικομανία μιας μερίδας του κατεστημένου.
Επί του προκειμένου μάλιστα, για την ιδιωτικοποίηση, δε είδαμε ποτέ από το ΚΚΕ και τους νεροκουβαλητές του, πέρα από φτηνή και επιφανειακή συνθηματολογία, καμιά εμπεριστατωμένη θέση, ούτε κανένα πραγματικό αγώνα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση στην απεξάρτηση, την ψυχική υγεία, στις κοινωνικές υπηρεσίες - μόνο λόγια του αέρα.
Οι συκοφάντες και πλαστογράφοι των γεγονότων δεν κάνουν άλλο από το να μεταφέρουν κατά του 18 Ανω και της επιστημονικής του υπεύθυνης τις βρωμερές μεθόδους της ‘κεντρικής πολιτικής σκηνής’, στην οποία το ΚΚΕ (αλλά και άλλοι επίδοξοι ‘παίκτες’) συμμετέχει ενεργά ως αναπόσπαστος πυλώνας της - μέθοδοι που συνίστανται, μεταξύ άλλων, στη συστηματική απόκρυψη ή παραποίηση της πραγματικότητας και την συσκότιση των πραγματικών ζητημάτων μέσα από τις λογικές και τις πρακτικές του θεάματος.
Είναι τόσο μεγάλο το χάσμα ανάμεσα στα πραγματικά γεγονότα και αυτό που έγινε προσπάθεια να κατασκευαστεί από αυτά, είναι τόσο βαριές, όσο και ανυπόστατες, οι συκοφαντίες που εκτοξεύτηκαν, που είναι προφανές ότι άλλα είναι τα κίνητρα και άλλοι είναι οι λόγοι που εξαπολύθηκε αυτός ο συκοφαντικός οχετός (τουλάχιστον από τους βασικούς του αρχιτέκτονες, τους υπεύθυνους του Περισσού).
Το ΚΚΕ προσπαθεί να ακυρώσει τον χειραφετητικό θεραπευτικό προσανατολισμό και τον ανατρεπτικό (για τα δεδομένα του θεσμικού πλαισίου) χαρακτήρα του 18 Ανω προς όφελος της βαθιά συντηρητικής, φιλοκατασταλτικής πολιτικής του ΚΚΕ για το φαινόμενο της τοξικομανίας στην κοινωνία που ζούμε.
Δεν είναι τυχαίο που ο Ριζοσπάστης της 24 Μάρτη 09 δίνει περίοπτη θέση και προβολή στις δηλώσεις του Κ. Μπάλλα (υπέρ της διατήρησης του ΨΝΑ ως ψυχιατρείου) γνωστού και απηνή διώκτη του 18 Ανω και της φιλοσοφίας του, γνωστού και από τη διάλυση που έφερε στον ΟΚΑΝΑ και στα Κέντρα Πρόληψης, αλλά και εχθρού της παραμικρής μεταρρυθμιστικής μετατόπισης του ψυχιατρικού θεσμού πέρα από την ασυλική / ιδρυματική του λειτουργία.
Αλλωστε και η Αλέκα Παπαρήγα έχει εκφράσει παρόμοιες θέσεις στη Βουλή υπέρ της διατήρησης των ψυχιατρείων.
Δεν είδαμε ποτέ ηγετικό στέλεχος του ΠΑΜΕ, νοσηλευτή, ψυχολόγο ή ψυχίατρο, να διατυπώνει άποψη (πολύ περισσότερο να παλεύει στην πράξη) για την υπέρβαση του κατεστημένου ψυχιατρικού θεσμού, αυτού στον οποίο εξακολουθούμε να λειτουργούμε (παρόλη την ψυχιατρική ψευδο-μεταρρύθμιση), ο οποίος αλλοτριώνει και καταπιέζει θεραπευτές και θεραπευόμενους, διαχωρίζοντάς τους σε φύλακες (ανεξαρτήτως ειδικότητας) και φυλασσόμενους.
Δεν είδαμε ποτέ τα ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ/ΠΑΜΕ να αμφισβητούν τους κατεστημένους ρόλους, που ορθώνουν τείχη μεταξύ θεραπευτών και θεραπευομένων, δεν τους είδαμε ποτέ ν΄ αναδεικνύουν το πεδίο της ιδρυματικής βίας μέσα στο οποίο λειτουργούμε, να το καταγγέλλουν και να παλεύουν ενάντια σ΄ αυτό, ούτε να είναι μπροστά στον αγώνα για ολοκληρωμένες, ριζικά εναλλακτικές κοινοτικές υπηρεσίες ως έμπρακτη αμφισβήτηση του ιδρυματικού μοντέλου.
Αν, μάλιστα, το ΚΚΕ διακρίνεται, στην κεντρική πολιτική του παρουσία, από ένα ξύλινο ψευδοριζοσπαστικό λόγο που συνοδεύει μιαν άκρως συντηρητική πράξη (αυτό, δηλαδή, που το συγκροτεί ως ένα από τους πιο βασικούς στυλοβάτες του συστήματος), στην απεξάρτηση και στην ψυχική υγεία δεν έχει ούτε καν αυτή την πολυτέλεια : εδώ ο ανοιχτά συντηρητικός λόγος συναγωνίζεται την άκρως συντηρητική πράξη.
Αυτό που βλέπουμε στους κατά τα άλλα πρωταθλητές της συκοφαντίας, είναι μια στενή (δηλαδή, αντιδραστική) συνδικαλιστική στάση και πρακτική που οχυρώνεται και θεωρεί ως πεδίο διεκδίκησης ακριβώς εκείνες τις πλευρές του ψυχιατρικού θεσμού και του ιδρύματος που είναι οι κατ΄ εξοχήν αντιδραστικές, αυτές που αλλοτριώνουν (και εξουθενώνουν) τους λειτουργούς, από κοινού με τους ασθενείς. Αυτές, δηλαδή, ακριβώς που θα έπρεπε ν΄ αλλάξουν σ΄ ένα πραγματικά δημόσιο, δωρεάν και υψηλού ποιοτικού επιπέδου σύστημα ψυχικής υγείας, όπως και υπηρεσιών απεξάρτησης, που θα παρέχονται ισότιμα, με σεβασμό της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας του πάσχοντος, με την εξασφάλιση της ουσιαστικής κοινωνικής ένταξης και της αποδοχής του καθενός ανάλογα με τις ανάγκες του : μια διαδικασία συνυφασμένη με την ανάκτηση της αξιοπρέπειας του εργαζόμενου λειτουργού ψυχικής υγείας - που πρέπει να πάψει να είναι φύλακας ψυχών και να διασφαλιστεί ο ρόλος του ως θεραπευτή και συνομιλητή. Μια διαδικασία, τέλος, που είναι, με τη σειρά της, συνυφασμένη με το ριζικό μετασχηματισμό (ανατροπή) των κατεστημένων κοινωνικών σχέσεων.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους να απομονώσουν τους συκοφάντες. Να απαιτήσουν να μπει φρένο στην υπονόμευση του 18 Ανω.
Η εγγύηση ενάντια σε κάθε μορφής ιδιωτικοποίηση, για τη διατήρηση και την ουσιαστική αναβάθμιση του δημόσιου χαρακτήρα του 18 Ανω (όπως και της ψυχικής υγείας και όλων των δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών) είναι αγώνες όπως αυτοί που έχουν δοθεί για τη δημιουργία, τη συγκρότηση και την ανάπτυξη του 18 Ανω και εξακολουθούν να δίνονται από την πλειονότητα της θεραπευτικής του ομάδας με επικεφαλής την Κ. Μάτσα, σε σύνδεση με το κοινωνικό και πολιτικό κίνημα της εργατικής τάξης και της νεολαίας.
ΜΑΙΟΣ 2009
Επί του προκειμένου μάλιστα, για την ιδιωτικοποίηση, δε είδαμε ποτέ από το ΚΚΕ και τους νεροκουβαλητές του, πέρα από φτηνή και επιφανειακή συνθηματολογία, καμιά εμπεριστατωμένη θέση, ούτε κανένα πραγματικό αγώνα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση στην απεξάρτηση, την ψυχική υγεία, στις κοινωνικές υπηρεσίες - μόνο λόγια του αέρα.
Οι συκοφάντες και πλαστογράφοι των γεγονότων δεν κάνουν άλλο από το να μεταφέρουν κατά του 18 Ανω και της επιστημονικής του υπεύθυνης τις βρωμερές μεθόδους της ‘κεντρικής πολιτικής σκηνής’, στην οποία το ΚΚΕ (αλλά και άλλοι επίδοξοι ‘παίκτες’) συμμετέχει ενεργά ως αναπόσπαστος πυλώνας της - μέθοδοι που συνίστανται, μεταξύ άλλων, στη συστηματική απόκρυψη ή παραποίηση της πραγματικότητας και την συσκότιση των πραγματικών ζητημάτων μέσα από τις λογικές και τις πρακτικές του θεάματος.
Είναι τόσο μεγάλο το χάσμα ανάμεσα στα πραγματικά γεγονότα και αυτό που έγινε προσπάθεια να κατασκευαστεί από αυτά, είναι τόσο βαριές, όσο και ανυπόστατες, οι συκοφαντίες που εκτοξεύτηκαν, που είναι προφανές ότι άλλα είναι τα κίνητρα και άλλοι είναι οι λόγοι που εξαπολύθηκε αυτός ο συκοφαντικός οχετός (τουλάχιστον από τους βασικούς του αρχιτέκτονες, τους υπεύθυνους του Περισσού).
Το ΚΚΕ προσπαθεί να ακυρώσει τον χειραφετητικό θεραπευτικό προσανατολισμό και τον ανατρεπτικό (για τα δεδομένα του θεσμικού πλαισίου) χαρακτήρα του 18 Ανω προς όφελος της βαθιά συντηρητικής, φιλοκατασταλτικής πολιτικής του ΚΚΕ για το φαινόμενο της τοξικομανίας στην κοινωνία που ζούμε.
Δεν είναι τυχαίο που ο Ριζοσπάστης της 24 Μάρτη 09 δίνει περίοπτη θέση και προβολή στις δηλώσεις του Κ. Μπάλλα (υπέρ της διατήρησης του ΨΝΑ ως ψυχιατρείου) γνωστού και απηνή διώκτη του 18 Ανω και της φιλοσοφίας του, γνωστού και από τη διάλυση που έφερε στον ΟΚΑΝΑ και στα Κέντρα Πρόληψης, αλλά και εχθρού της παραμικρής μεταρρυθμιστικής μετατόπισης του ψυχιατρικού θεσμού πέρα από την ασυλική / ιδρυματική του λειτουργία.
Αλλωστε και η Αλέκα Παπαρήγα έχει εκφράσει παρόμοιες θέσεις στη Βουλή υπέρ της διατήρησης των ψυχιατρείων.
Δεν είδαμε ποτέ ηγετικό στέλεχος του ΠΑΜΕ, νοσηλευτή, ψυχολόγο ή ψυχίατρο, να διατυπώνει άποψη (πολύ περισσότερο να παλεύει στην πράξη) για την υπέρβαση του κατεστημένου ψυχιατρικού θεσμού, αυτού στον οποίο εξακολουθούμε να λειτουργούμε (παρόλη την ψυχιατρική ψευδο-μεταρρύθμιση), ο οποίος αλλοτριώνει και καταπιέζει θεραπευτές και θεραπευόμενους, διαχωρίζοντάς τους σε φύλακες (ανεξαρτήτως ειδικότητας) και φυλασσόμενους.
Δεν είδαμε ποτέ τα ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ/ΠΑΜΕ να αμφισβητούν τους κατεστημένους ρόλους, που ορθώνουν τείχη μεταξύ θεραπευτών και θεραπευομένων, δεν τους είδαμε ποτέ ν΄ αναδεικνύουν το πεδίο της ιδρυματικής βίας μέσα στο οποίο λειτουργούμε, να το καταγγέλλουν και να παλεύουν ενάντια σ΄ αυτό, ούτε να είναι μπροστά στον αγώνα για ολοκληρωμένες, ριζικά εναλλακτικές κοινοτικές υπηρεσίες ως έμπρακτη αμφισβήτηση του ιδρυματικού μοντέλου.
Αν, μάλιστα, το ΚΚΕ διακρίνεται, στην κεντρική πολιτική του παρουσία, από ένα ξύλινο ψευδοριζοσπαστικό λόγο που συνοδεύει μιαν άκρως συντηρητική πράξη (αυτό, δηλαδή, που το συγκροτεί ως ένα από τους πιο βασικούς στυλοβάτες του συστήματος), στην απεξάρτηση και στην ψυχική υγεία δεν έχει ούτε καν αυτή την πολυτέλεια : εδώ ο ανοιχτά συντηρητικός λόγος συναγωνίζεται την άκρως συντηρητική πράξη.
Αυτό που βλέπουμε στους κατά τα άλλα πρωταθλητές της συκοφαντίας, είναι μια στενή (δηλαδή, αντιδραστική) συνδικαλιστική στάση και πρακτική που οχυρώνεται και θεωρεί ως πεδίο διεκδίκησης ακριβώς εκείνες τις πλευρές του ψυχιατρικού θεσμού και του ιδρύματος που είναι οι κατ΄ εξοχήν αντιδραστικές, αυτές που αλλοτριώνουν (και εξουθενώνουν) τους λειτουργούς, από κοινού με τους ασθενείς. Αυτές, δηλαδή, ακριβώς που θα έπρεπε ν΄ αλλάξουν σ΄ ένα πραγματικά δημόσιο, δωρεάν και υψηλού ποιοτικού επιπέδου σύστημα ψυχικής υγείας, όπως και υπηρεσιών απεξάρτησης, που θα παρέχονται ισότιμα, με σεβασμό της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας του πάσχοντος, με την εξασφάλιση της ουσιαστικής κοινωνικής ένταξης και της αποδοχής του καθενός ανάλογα με τις ανάγκες του : μια διαδικασία συνυφασμένη με την ανάκτηση της αξιοπρέπειας του εργαζόμενου λειτουργού ψυχικής υγείας - που πρέπει να πάψει να είναι φύλακας ψυχών και να διασφαλιστεί ο ρόλος του ως θεραπευτή και συνομιλητή. Μια διαδικασία, τέλος, που είναι, με τη σειρά της, συνυφασμένη με το ριζικό μετασχηματισμό (ανατροπή) των κατεστημένων κοινωνικών σχέσεων.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους να απομονώσουν τους συκοφάντες. Να απαιτήσουν να μπει φρένο στην υπονόμευση του 18 Ανω.
Η εγγύηση ενάντια σε κάθε μορφής ιδιωτικοποίηση, για τη διατήρηση και την ουσιαστική αναβάθμιση του δημόσιου χαρακτήρα του 18 Ανω (όπως και της ψυχικής υγείας και όλων των δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών) είναι αγώνες όπως αυτοί που έχουν δοθεί για τη δημιουργία, τη συγκρότηση και την ανάπτυξη του 18 Ανω και εξακολουθούν να δίνονται από την πλειονότητα της θεραπευτικής του ομάδας με επικεφαλής την Κ. Μάτσα, σε σύνδεση με το κοινωνικό και πολιτικό κίνημα της εργατικής τάξης και της νεολαίας.
ΜΑΙΟΣ 2009
